Categoría: <span>Maitasuna</span>

Maitatzeko beste eredu bat posible dela aldarrikatu nahi dugu, Faktoria Lila ko bideoaren azkenengo partean dioten moduan. Askatasunean oinarritutako eredu bat. Ez da lehen aldia guzti honi hitzegiten dugula… eta ezta azkenengoa izango ! 2012. urtean horrela genion (irakurri post-a)

Horrela dio Coral Herrera Gomez-ek bere (H)amor, de la editorial Con Tinta Me Tienes elkarlanean idatzitako liburuaren kapituluaren zati batean: Maitasuna deseraiki behar dugu berriro ere asmatzeko, eta horrela gure antolatzeko eta harremanak izateko eredua ere eraldatuko dugu.

Bale… super erreza… maitasuna desmuntatu eredu berriak eraikitzeko… baina nola demontre egiten da hori? Nola ihes egin “Sin ti no soy nada” bezalako musiken hatzaparretatik? Lagunok, ez dugu guk inoiz esan bidaia erreza zenik… baina honi aurre egin eta bideari ekitean datza gakoa, Beldur Barik jarrerarekin!

Ez da lehenego aldia hau dioguna: izugarrizko garrantzia ematen diogu maitasunari zein bikoteari eta oso gutxi gure buruei/gorputzei eta  autonomiari. Eta modu tradizional horretan eraikitzen diren harremanak, dependentziazko harremanak eraikitzera garamatza askotan. Gure zoriontasunaren ardura beste batengan jartzen dugulako, ez gure baitan. Eta horrek harreman toxikoak, edota mingarriak mantentzera garamatza askotan. Coral Herrera Gomez-en hitzetan “autonomia lortzeko lan egin behar dugu, horrela, askatasunean eta maitasunean oinarritutako harremanak izateko, eta ez beharrean. Ahaldundu behar gara eta norbere burua maitatu behar dugu, baina ezinezkoa izango da guzti hau bakarrik egitea, “norbera salbatu” filosofiaren aitzakian. Bakarrik elkarrekin eta guztion artean (bai neska bai mutil) elkartasun aliantzak eraikiz lortu daiteke”.

Hona hemen pasa den urtean publikatutako post-ean geniona, eta gaurko honetan azalaratu nahi duguna berriro ere horretan jarraitzen baitugu:

Baina bikoterik gabe, “bakarrik” ez gara ezer? Ez gara zoriontsuak? Emakume bat gizon bat gabe ezin daiteke bizi? Lasai asko. Konturatu behar gara ez gaudela bakarrik, gue buruekin gaudela autodefentsa feministako irakaslea den Maitena Monroy-k dioen bezala. Eta gure inguruan, modu eta maila desberdinetan maite gaituen jende pilla daukagu: gure lagunak, gure familia, gure amanteak, gure auzokoak, ezagunak… Baina gure buruak maitatzea da garrantzitsuena, gugan sinistea, gure zoriontasun propioa sortzeko dugun gaitasunean. Zeintzuk izan daitezke horretarako klabeak? Coral Herrerak erreztutako hainbat gako errekuperatzen ditugu:

• Izan zu zeu: Deskubritu nor zaren. Zeintzuk diren zure aspektu positiboak eta horiek baloratu. Zer den gustatzen zaizuna, zein bizipenek ematen dizun plazerra (kirola egitea, bidaiatzea, idaztea, musika sortzea, lagunekin konpartitzea denbora…) eta ekin horri. BZure buruarekin eta zure bizitzarekin gustura bazaude ez duzu beharko inor.

• Hobeto zure buruarekin, maite ez zaituen batekin baino. Hainbesteko garrantzia ematen zaio gizarte honetan bikote harremanei, hainbesteko beldurra izaten dugu “bakarrik bukatzeko” edozein pertsona hautatzen dugula gure bikote bezala, nahiz eta min ematen didan pertsona bat izan. Edota norbaitekin gaudenean eta berataz hainbeste dependitzen dugunean, kostatu egiten zaigu imaginatzea posible dela bera gabeko bizitzarik izatea: gure denbora libre osoa berarekin pasatzen dugulako, bere lagunak bihurtu direlako gure lagunak… Edota uste izaten dugu, bera gabe gure bizitza mierda bat izango dela, bakarrik ez garela gai izango ezer egiteko, zoriontsuak izateko. Baina, askotan, hobeto gu gutara, horrela ikasten baitugu gure buruak onartzen, deskubritzen eta gu geugan sinisten. Bakardadea ere, ona da gure sentimenduak ordenatzeko, gure autonomia indartzeko. Bizitza super interesgarria da norbaiti lotua egoteko. Sentitu aske eta hegan egin!
• Dexintozikatu emozionalki. Noizean behin, bikoterik edo rollorik gabe egotea ondo datorkigu, tiobibo emozionalik gabe: orain subidoiarekin, orain bajoiarekin. Pentsatu zenbat energia, esfortzu eta denbora zuzentzen dizkiegun maitasun-harremanei. Hartu opor batzuk eta pasatu horietaz: zure lagunekin egoteko denbora izateko, lasai egoteko, zure bolara ibiltzeko…Edota erabili energia guzti hori betidanik nahi izan duzun hori egiteko: musika talde bat sortzeko, bidaiatzeko, eskalatzeko…
• Bakardadea pisutsu egiten bazaizu… Elkartu ekimenetara, parte-hartu gauza desberdinetan. Batez ere, emakumeen independentziaren alde dabiltzan emakume taldeekin. Jende berria ezagutuko duzu eta zure energia eta sormen guztia  eraldaketarako erabilgarri izango da!

Zure burua maitatu, zure ingurukoak zaindu, oraina bizi etorkizunaz ahastuz, beldurrak alde batera utzi, jendea den bezalakoa maitatu mitifikatu gabe, zure askatasunaz maitemindu, eta besteen askatasunaz ere, ezetz esan sufrimenduaren pentsamendu horri maitasuna minarekin identifikatzen duena, zure ingurua maitasunez bizi, maitasunez bete, askatasunez, eta berdina egin zure buruarekin!

Maitasun eredua zuk eraiki! Inoren gainetik jarri gabe, inorren pean bizi gabe! Alternatibak baditugulako!

Maitasunak poza, irria, askatasuna, autonomia da…. maitasun eredu berri eta asketzaile batzuen alde lan egin dezagun. Lagundu nahi? Nola bizi dituzu zuk harremanak? Nolako sentipenak izan ditugu maitasun erromantikoaren mitoak apurtzen saiatu garen hilabete honetan zehar?

Eta horretan gabiltza….

Hurrengo hilabetean maitasunari buruz hitzegingo dugu… baina gure gorputza, besteen gorputzak, maitatzeari buruz. Indarrean dauden estereotipoekin apurtu nahi? “Normalak” diren gorputzetatik haratago joan nahi? Gure gorputzen harreman berriak eraikiko ditugu… maitasunean bezala, autonomiaz, dependentziarik gabe, ahalduntze prozesuak erabiliz… gurekin etorri nahi?

Orainarte, post guzti hauetan, hilabete honetan zehar, askotan esan dugu nola maitatu irakatsi digutela. Musika, ipuin, pelikula eta telesailen bidez zeintzuk izan behar diren jarraitu beharreko pausuak, sentitu beharreko desioak, burutazioak… Ados al zaude esandakoarekin? Ez gara gu maitasun erromantikoa eraikia dela esaten duten bakarrak…

Ainara Santamariak hurrengoa esaten digu Topatu.info komunikabideari emandako elkarrizketa batean:

Erromantikoki maitatzea erabaki bat bada, ikasi egiten al da maitatzen?

Maitatzen ikasi egiten dugu eta irakatsi egiten digute. Eta, beraz, erakutsia bada, aldaketarako aukerak ere sortu egiten dira, ikasitako guztia deseraiki ahal dugulako eta berriz eraiki, bakoitza ongi sentitzen den modu horretan.

Maitasuna eraikuntza bat denaren sinesmenak pisua galdu du gaur egun, eta zerbait berezkoa edota barrutik ateratzen zaiguna bezala agertzen da. Adibidez, zeloen kontu horrekin guztiarekin, sarri entzuten da norbaitek beste batekiko zeloak sentitzen baditu gehiago maite.

Beraz… zerbait eraikia bada, eta bizi garen garaiaren arabera eraikitzen bada… zergaitik ez deuseztatu, berriztatu, aire berriak sartu daitezela utzi, berreraiki? Coral Herrera Gomez-ek esaten duen bezala: “maitasuna desmuntatu behar dugu berriro asmatzeko, horrela harremanak izateko eta antolatzeko ereduak eraldatuko ditugu”. Gehiago irakurri nahi baduzu, hemen duzu bere post-a.

Eta maitasunaren ideia erromantikoaren deuseztatze horretan, hilabete honetan aipatu ditugun mitoak deseraiki behar ditugu: bestearenganako sakrifizioaren ideia, hau da, gauza guztiak albo batera uztera behartzen duena; maitasun erromantiko horrek eraikitzen dituen espektatiba magikoak deuseztatzea; laranja erdiaren mitoa; betiereko maitasuna, bakarrik benetazko maitasuna gure bizitzetan behin agertzen denaren ideia; fideltasuna eta esklusibitatea; jeloskortasuna maitasunarekin parekatzea…

Esan bezala, mito guzti hauek eraikiak dira, harreman eredu bakar bat sortzeko helburuarekin. Sakrifiziorik ez badago, ez da benetako maitasuna, ez duzu benetazko harreman bat edukiko, berekoia baitzara; beste pertsona batenganako desioak badituzu, harreman sanoa ez dela esango dute; bikotea izango da harreman bat izateko eredu bakarra… etabar, etabar. Guzti honek toxikoak diren harremanak eraikitzera eramaten gaitu.

Zer da zuretzak harreman toxiko bat? Eta maitasunaren ideia berreraikitzera goazenez… zeintzuk izango lirateke zuretzak maitatzeko beste era horren oinarriak?

Hurrengo post-ean hilabeteari agur esango diogu oinarri hoiek zeintzuk izan beharko lirateken finkatuz (edo behintzat, ahalegina eginez). Eta ez gaude bakarrik bikote edo harreman sentimentaletaz hitzegiten! Lagun harremanak, familiarteko harremanetaz ere ari gara! Goazen guztion artea,  Coral Herrera Gomez-ek esaten duen bezala, “maitasun sareak” eraikitzera! Beldur Barik Jarrerakin maitatu! Sentitu! Bizi!

Iadanik irailaren erdiaren muga pasa dugu eta maitasun erromantikoaren mitoak ikusi eta deuseztatzen saiatu gara. Beno, lasai hartu ere. Ondo dago ikustea nola funtzionatzen duen sistema konplexu honek , baina deusteztatzearena… bere denbora behar du. Baina horretan gabiltza! Maitasun erromantikoak dakartzan mito hoiek identifikatu eta aldentzen saiatu, harreman berriak eta sanoagoak eraikitzeko asmoz.

Eta harreman sano hoiek eraikitzean argi izan behar dugun beste gauza bat… maitasunak ez duela sufrimendua ekartzen. Hots, benetako maitasuna bada, sufritu behar duzula. Gogoratzen txikitan irakurritako liburuak? Printzesak torre batean preso, lotan auskalo zenbat urte, pozoia hartuta hilzorian… zelako panorama, eta printzeak? Dorrea gora ta behera, beti zaldiaren gainean, zerbaiten bila, beti ausart, beti prest sorgin, deabru, dragoiari aurre egiteko. Beti sufritzen. Eta sufrimenduaren ideia hau ez da bakarrik maitasunean gelditzen. Zerbait lortu nahi baduzu, sufrimenduarekin egin behar duzunaren ideia ere hortxe daukagu. Adibide gisa, hortxe ditugu telebistan bere ametsa lortzearren sufritzen duten pertsonek, iritzi gogorrak jasotzen dituztenak… beno, baina hau ere beste istorio bat da…

Beno, maitasun erromantikora bueltatuz… irakatsi diguten maitasuna sufrimenduarekin harreman estua du, eta gainera, minik ez badago, benetazko maitasuna ez dela esaten digun horietakoa. Maitasun erromantiko horretan, sufritzen duenak bere sufrimendua agertzen du maitatzeko ahalmena izango balitz bezala. Eta gauza ez da sufritzea, sufritu dezakegu, baina sufrimendua bada agertzen dugun gauza bakarra, sufrimenduan oinarritzen badugu gure maitatzeko ahalmena, orduan zerbaiten truke izango da gure maitasuna, ez da maitasun librea izango, ez dugu gure bihotza ezerren truke ematen, eta ondorioz, nahi genuena lortu ezak hurrengoak ekartzen ditu: irainak, desprezioz betetako jokabideak eta azalpenak… guzti hau “maite dugun” pertsonari zuzenduak. Hainbeste maite baduzu norbait libre nahi duzu, eta den moduan, zuk maite ala ez! Ea noiz sartzen dugun gure buru ero hauetan!

Zenbat buruauste ere hurrengo esaldia esango baziguten… eta gauzak diren moduak hartu! Zure burua maitatu, zure ingurua zaindu eta aurrera!

Badirudi sufrimendurik gabeko maitasuna maitasuna ez dela, eta hemen arriskutsua den zerbaitekin topatzen gara. Askotan esan dugu maitasunaren izenean gauza asko egiten direla, eta pasa den astean zeloei buruz hitzegiten genuenean ere arriskutsuak zirela azpimarratu genuen ere… ba sufrimenduarekin berdina esan dezakegu ere… noiz hasten da harreman bat arriskutsua, tratu txarretakoa, indarkeriaz betetakoa… bihurtzen, hasieran “grinazko maitasuna” dela uste dugulako?

Hona hemen Coral Herrera Gomez-ek sufrimenduaren inguruan dioena:

(Ez) gaude maitasuna dela eta sufritzera kondenatutak: erabakiak hartu ditzazkegu, atseden emozionalak hartu, mintzen gaituenean urrundu. Komeni ez zaigun pertsonarekin maitasuna galdu dezakegu, maite ez gaituzten pertsonetaz ahaztu, gure bizitza partekatzeko lagun onak aukeratu. Ateak itxi ditzazkegu eta oraina iraganean bihurtu, edo beste batzuk ireki ditzazkegu eta iragana orainan bihurtu. Maitasunak ez gaitu lotzen, ezta mugatzen ere, ez gaitu leku batean milaka aldiz iraultzen. Gu geuk gara gure emozioen jabe egin behar garenak eta maitasunaz gozatzeaz galerazten diguten kanpo eta barneko oztopoak landu.

Uste al duzue maitasunak hainbeste sufritzea dela? Hurrengo post-etan maitasun eredu sanoei buruz hitzegingo dugu, harreman sanoak nahi ditugulako gure bizitzan, errespetuan, askatasunean, laguntasunean, elkarrekiko konfidantzan oinarritzen den maitasuna! Banakako gisa hartzen gaituen maitasuna! Ondo maitatzeko bide galanta dugu, baina horri ekitera goaz!

Aldatu dezagun ipuina: Ondo maite zaituenak…  barrea eragingo dizu!

Zuretzako zer da harreman sano bat? Maitasun sano bat? Kontaiguzu! Edo hobeto… bideo bat bidali!!!

Y después de conocer algunos de los mitos románticos que condicionan nuestra manera de sentir, de vivir las relaciones (ya sea con mi ligue, mi pareja, mi amiga, mi amigo… Ya sean relaciones hetero o relaciones homosexuales…), llegamos a un mito al que queríamos dedicarle un post aparte… es aquel que dice que los celos son parte del amor, esos que dicen que son pruebas de amor. “Si está celosa o celoso, es porque te quiere, porque le importas. Sentir celos es normal cuando se está enamorada o enamorado”. ¿En tu cuadrilla no ha pasado alguna vez que alguien haya contado una historia sobre celos y salte otra persona con estas frases o justificaciones?

DANGER! DANGER!

https://www.youtube.com/watch?v=01GInCaEh-U

Como dice la psicóloga Ianire Estébanez en su blog “Mi novio me controla lo normal”: Los celos, son un sentimiento que como tal, puede ser normal que experimentes… Vamos, que si la chica o el chico que te mola, con el que estás tonteando, o estás saliendo, o lo que sea, tontea con otra persona… ese sentimiento es un sentimiento normal o común… Los llamamos celos pero en realidad son inseguridades que tenemos, miedos a que la otra persona deje de vernos como queremos, desconfianza… Pero eso son temas que tenemos que tratarnos nosotras y nosotros. Son nuestras inseguridades y desconfianzas las que empiezan a trabajar, y tendríamos que pararnos y no darles bola. Vale, ya sabemos que es muy fácil decirlo…

Coral Herrera Gómez nos dice que Los celos son un claro síntoma del egoísmo del amor romántico. Nos ponemos celosos y celosas cuando nuestro objeto de amor desvía su foco de atención de nosotros a otra persona o actividad. Y no solamente nos ponemos celosos o celosas de la persona que nos mola, también de nuestra ama, de nuestro aita, de las y los colegas… Así que ya vamos poniéndole nombre. No hablamos de amor cuando hablamos de celos o de egoísmo o de posesión. Pensar que una persona es tuya.

Y  bueno, es algo que tenemos que gestionárnoslo nosotras y nosotros (esos miedos o inseguridades), pero el problema grande que tenemos es cuando ese malestar celoso se convierte en control, en empezar a vigilar mensajes, a cambiar hábitos de esa persona, a hablar mal de sus amistades… y todo eso se hace en nombre del amor. Porque si tu me quisieras como yo te quiero a ti, no te importaría hacerlo… poner en el centro de tu vida a esa persona, perder el espacio que tienes con tus colegas, dejar de ser tú para ser tú+la otra persona. Como decíamos al principio del post.. eso no es amor, ¡es una obsesión!

Y ahora estaréis pensando… ¿entonces mejor no creer en el amor? ¿Enamorarse es malo? Os respondemos con un NOOOO enorme y absoluto. Lo malo es que tu vida deje de ser tu vida, para convertirse en la vida de otra persona, centrarlo todo en alguien, olvidándote de ti. Para nosotras y nosotros enamorarse es… sentirse especialmente atraído y a gusto, cómoda o cómodo con alguien ¿Qué es para tí?

Amor y amor romántico NO es lo mismo, aunque suenen parecido o parezcan sinónimos. Dejemos las relaciones tóxicas que nos limitan de lado y vamos a crear relaciones libres y sanas. Relaciones que tienen actitud Beldur Barik!!

Queremos que nos contéis vuestras experiencias, vuestras opiniones, vuestras reflexiones sobre este y todos los temas. Animaros a participar, y sobre todo…¡quereros mucho, y quereros bien!

Hilabete erdia eman dugu iadanik maitasun erromantikoen mitoei buruz hizketan, eta oraingo honetan, beste batekin gatoz: maitasuna exklusibitatea eta jabetza da. Bai lagunok, maitasun erromantikoa betiko izango den maitasuna izango da, bestela ez da maitasun erromantikoa, edo benetazko maitasuna, esango dute hortik. Jeloskorrak izan behar gara gure harremanean, bestela ez da benetako maitasuna izango. Maite banau, ezin ditu gustoko izan beste pertsona batzuk… eta betirako izango da gure maitasuna! Eta maitasun heterosexuala benetazko maitasuna dela ere esango digute… kar kar kar! Maitasun gay edo lesbikoetan mito erromantikoetan eroriko ez bagina bezala… (gogoratzen Andrea Momoitok duela urte batzuk idatzitako artikulu hau? Berriro irakurri nahi baduzue, hemen klik egin).

Imajinatu, egun guztiak, elkar ezagutzen duzunetik pertsona bat, desio berdina izan behar duzula. Eta elkar oheratzeko gogoak beti hor daudela, eta pasioaren suaren indarra beti mantentzen dela, itzali gabe. Bai zera! Egunak izango ditugu, eta desioa beti ez da berdina izango, eta horrek ez du esan nahi gutxiago maite duzunik pertsona bat. Lagunekin ere egon nahi badut, ez da ere gutxiago maite zaitudala. Maitasunaren izenean asko dira esaten direnak… ikusiko dugu beste post batzuetan hobeto. Jarraitu dezagun gure mitoekin. Mitoak ezagutu deuseztatzeko, hori da ideia! Baina arnasa hartzeko, eta desioaren ikuspuntu bat ikusteko, iadanik ezagutuko duzuen bideo bat. Adi tipoak esaten duena whatsapp-eko ikonoei buruz!

Bazen aspaldi telesail bat, eta telesailari hasiera ematen zion abestiak “mi vida eres tu, y solamente tú” zioen. Denbora pasatu den arren, abesti askotan mito honi buruz hitzegiten da. Eta bakarrik abestea izango balitz… Askotan, maitasunaren izenean, gu garena, galtzen dugu. Hau da, maitasuna ulertzea norberaren “esentzia”ren galera bezala, momento horretan, garrantzitsuena beste pertsona horrekin osatzen duzuna delako. Ni izateari, interes pertsonalak izateari, hobby batzuk izateari, iragan bat izaterari… guzti honi uzten diot beste pertsona eta ni izateko. Zer deritzozue honi buruz? Imajinatu lagunak, senideak, taldekideak, pertsona guzti hoiekin dituzun harremanak alde batera utzi, zaintzeari utzi.. Bakoitzaren esparruak, gustuak, hobbyak errespetatu eta ezagutu behar dira.

Maitasun erromantikoa, betiko maitasuna da. Txikitako ipuinetan “y vivieron felices y comieron perdices” deritzoguna. Neska izanda ezin zara zer desio duzun hortik bueltaka bilatzen aritu behar, El Arrebato-k esaten duen bezala “búscate un hombre que te quiera, que te tenga llenita la nevera”. Mutil edota neska desberdinekin ligatzea tarte batean ondo dago… baina maitasun erromantikoa, maitasun biribila, asetzen zaituen maitasuna pertsona bakarrarekin izango da, eta ligatzeko bide hori helburu bakarra izango du, benetan maite zaituen, benetan maite duzun pertsona aurkitzea… Laranja erdia! Eta mutila bazara, ba beno, horrela da lagunok kontatu digutena, zuk lasaitu, ondo pasa eta gero gerokoak, baina amodioa bilatu gabe. Maitasun erromantikoak ere bereak egin ditu mutilen paperan, nork jarri nahi du printze urdinaren jantzia?

Pasa den urtean honela genion, eta berdin pentsatzen jarraitzen dugu!

Bikotea izateari sekulako garrantzia ematen diogu. Ematen du bikoterik gabe hutsaren hurrengoa zarela, porrot egin duzula bizitzan. Izan ere, bikotea omen da gehien maite izango zaituena, gehien zainduko zaituena, hobetoen ezagutuko gaituenak.
Ados zaudete? Pertsona bakar batek emango digu behar dugun guztia? Bestelako harremanek eta gure bizitzako proiektuek edota aspektuek ez gaituzte asetzen? Gure lagunek, txikitatik gurekin dauden pertsona guztiek ez al gaituzte ondo ezagutzen ala, ez dira gutaz arduratzen?
Maitasuna ulertzeko oso modu zurruna eta exigentea da. Exklusibitatean oinarritzen da. Hau da, eskatzen da pertsona bakar batekin garatzea gure afektibitatea eta sexualitatea. Eskatzen dugu, gainera, guztiaren gainetik jartzea, bai lagun-harremanen gainetik, bai norberaren espazioaren gainetik. Eskatzen da guztia ematea, sakrifikatzea eta, ondorioz, gure bikotea den pertsona hori  jabetza bezala ikusten bukatzen dugu. Uste izaten dugu bikotearen izenean, edozer gauza egiteko eta eskatzeko eskubidea dugula: gurekin egoteko momentu oro, maitasuna erakusteko (maitasun probak)…  Eta azkenean kontrolean eta neurri gabeko eskakizunetan oinarritutako harremanetan bilakatzen dira, non zeloak diren maitasunaren adierazle garrantzitsuenak.

Eta gustokoa dugun gai batera heldu gara… zeloak, jeloskortasuna… baina guzti honi buruz hurrengo post-ean hitzegingo dugu… Zer deritzozue orain arte hitzegin dugunari buruz?

Ostegunerarte… Puro Luego-ren Moñerias kanta utzi nahi dizuegu! ¡¡¡Si tu no fueras tan tan tú, y yo no fuera tan tan yo!!!!

Bale, onartzera noa, guztion aurrean. Hurrengo esaldiak nire ahotik irten dira: “burua galtzen ari naiz, inork ez bezela maite zaitudalako”, “si tu no estás aquí…”, “no puedo vivir sin tí, no hay manera…”, “I’m mad about you…”. Onartu behar dut, ahotsa galdu arte abestu ditut hauetako asko. Kalean, lagunekin, parrandan, dutxan… Maitasun erromantikoaz zipriztindutako kantak edonon daude. Edonoiz eraso egiten dute. Erne egon behar gara beraien aurrean!

Aurreko post-ean maitasun erromantikoen mitoen inguruan bi mito ikusi genituen… hobeto musika bidez ikusten baditugu…

Contigooooo… Quiero ser lo que nunca he sido… Nire bizitzako gauzarik onena zurekin egotea da… beti… zurekin… Zurekin guztia egitea… Imajinatzen duzue? Sanoa al da zurekin etengabe eta bakarrik egon nahi duen pertsona batekin egotea? Komunera joaten bazara? Bera berarekin doa? Zelako paranoia! Imajinatu! Hau ez da batere sanoa! Lagunekin bakarrik egotea sanoa da, aizu! Beraz… kantari letra aldatuko diogu… ¡QUIERO ESTAR CONMIGO! ¡Y contigo a ratos! Biok nahi dugunean, ondo datorkigunean, presiorik gabe, Beldur Barik!

Nondik hasi… printze eta printzesen kontua ligatzeko ez da batera berria motel! Berriro ni printzea, bera printzesa… Eta biak printzesa izan nahi badugu? Biak printzipe? Ai ama! Horretarako ez daude horrelako kantak! ¿Por qué estás tan sola? Esaldiaren aurrean bakarrik gauza bat esan dezakegu…

Kantuei kontu honi neurria hartu diogu, beraz jarraitu dezagun… Beste mito batekin topo egingo dugu. Maitasunean erabat eman behar duzu zure burua. Sekulako lana baita maite duzun norbait eta maite zaituen norbait aurkitzea, beraz… guztia eman behar duzu.

Askotan entzuna izan dut hurrengo esaldia “neska jatorra ematen du, bikoterik ez izateak arraroa da, zerbait gertatuko zaio”. Milaka gauza! Pentsatu al duzu ez beharbada pertsona horrek ez duela bikoterik nahi, lagunekin ondo pasatzen duela, ez zaizkiola mutilak (neska bada) edo neskak (mutila bada) gustatzen? Beste istorio bat, mitoekin oso harremanean dagoena hori delako… zergaitik aurreritzi behar da harreman guztiak heterosexualak direla? Eta gustokoa dudan beste esaldi bat: Pertsona bat behar du bere alboan, bestela, ez da zoriontsua izango . Ezer gutxi esatera noa… irakurri aspaldi idatzitako post hau!

Hurrengo post-ean azkenengo mito erromantikoari aurre egingo diogu… Baina astea ondo amaitzeko… hona hemen gure #BBplaylist ean dagoen kanta bat…

Gehiago ezagutzen duzue? Maitasun istorio sanoak kontatzen dituzten kantak? Kontatu!

Mitoekin jarraitzen dugu, bai. Ziur oraintxe bertan astunak garela pentsatzen ibiliko zaretela… “Badakigula rollo guzti hau”, “laranja erdia ez dudala bilatzen”, “nire harremana, sanoa da”… eta hainbat eta hainbat esaldi… Orduan, zergaitik batzutan, gauzak behin eta berriz errepikatzen ditugu?

Bakarrik gogoratzearren zeintzuk diren mito hauek….

https://www.youtube.com/watch?v=RyaNfRhF7WI

Goazen banaka zeintzuk diren mito hoiek aztertzen…

MAITASUNA MUNDUKO GAUZARIK HAUNDIENA ETA AHALGUZTIDUNA DA

“Benetako maitasuna bada, bere burua aldatuko du”, oso entzuna den “los polos opuestos se atraen”, “benetazko maitasunak guztia barkatu eta aguantatzen du” “sufrimendurik gabe ez dago benetazko amodioa”…  Eta banpiro batean bilakatu behar badut nire bizitza, lagun guztiak galdu, nire mundua erabat aldatu… maitasunaren izenean egingo dut! IN THE NAME OF LOVE! Bale, burua galdu dugu… Crepúsculo pelikulako Bella-k bezala… Esaldi politen artean hurrengo hau azpimarratu zuen neska batek foro batean:

Andrea escribió

chicas, para mí una de las frases más lindas de los libros, se encuentra en amanecer, al comienzo del libro, es preciosa y para mi encierra todo lo ke el amor es capaz de hacer y la frase es: “… Siendo la persona que estuviese matándote, alguien a quien amaras, no tendrías más opción que seguir. ¿Cómo podrías correr, cómo podrías luchar, cuando al hacerlo lastimarías a tu amado? Si tu vida fuera todo lo que tuvieras que darle a tu amado, ¿Cómo podrías negársela? ¿Si fuera alguien a quien realmente amaras?”

Nahi baduzu, irakurri Ianire Estebanez-k aspaldi idatzitako post hau. Benetan zoragarria!

LARANJA ERDIA

Hor kanpoan, nonbaiten, badagoela gu osatu behar gaituen pertsona bat, laranja erdia garen heinean, beste laranja erdia bilatzea izango da gure helburua. Badakizu nondik datorren mito hau? Adi! Greziara egingo dugu salto, Platon filosofoaren garaira, bertan Platonek bere “Banketea” obran , Aristofanes-en ikasketak erakusten zituen eta hasiera batean, giza arrazak perfektoak zirela esaten zuen: “Gizaki guztiek forma biribilak zituzten, sorbalda eta saihetsak biribilean osatuta, lau beso eta lau hankekin, fisionomia bi elkarrekin lotuta lepo biribil batean, eta modu perfektu batean antzekoak. Buru bakarra, eta bertan kontrakoak ziren bi aurpegi, bi belarri eta beste guztia proportzio berdinean”. Gizaki hauek hiru motatakoak izan zitezkeen: bata, gizona eta gizonaz osaturik; bestea, emakume eta emakumeaz osoturik; eta azkena, emakumena eta gizona, “androginoa” deitutakoa” Aristofanes-ek zionez, “gorputzak indartsuak ziren, eta haien bihotza adoretsua, beraz, zerua eskalatu eta jainkoekin borrokatzea erabaki zuten. Eta ausarkeri horren aurrean, Jupiterrek, kabreatuta, baina gizakiak birrindu nahi ez zituenez, konponbide bat aurkitu zuen, banantzeko, zentzudunagoak egiteko eta beraien indarrak gutxiagotzeko: bitan banatu». Arazoa beranduago etorri zen… “banaketa hori eman ondoren, erdi bakoitzak beste erdiaren bila ematen zuen bizitza eta bertan galtzen zituen indar guztiak; eta elkartzen zirenean, besarkatu eta elkartzen ziren, eta horrela ematen zuten denbora, beraz goseak edo gelditasunak beraiekin bukatzen zuten, ez bait zuten bata bestea gabe ezer egin nahi”

Ikusten duzutenez, laranja erdiaren mitoa ez da oso ondo hasten… Baina hala eta guztiz ere, oraindik gure artean jarraitzen du. Pertsona batekin ez bagaude, oraindik gure laranja erdia ez dugula aurkitu. Norbaitekin harremanak ez badu funtzionatzen, gure laranja erdia ez zelako. Guzti honek bakarrik frustazioa eragiten du! Demontre! Pertsona osoak garela, demontre! Gogoratu pasa den urtean argitaratu genuen post hau. Bertan, Coral Herrera-k pertsona osoak garela ikusteko hainbat gomendio ere ematen zizkigun .

Hona hemen hobeto maitatzeko Nerea Sancho psikologoa eta sexologoak emandako gomendio batzuk Gaztezulo aldizkari digitalean:

Maitasuna modu osasuntsuagoan bizi dezakegu honakoa kontuan hartzen badugu:

Maitasuna ez da bat-batean sortzen. Bat-bateko maitemina erakarpena da, ez maitasuna. Patua deitzen dugun hori guk egindako aukera besterik ez da, tentazioak edo gogoak bultzatuta harreman bat hasteko dugun jarrera edo borondatea.

Pertsonen arteko afinitatea eta predestinazioa ez dira gauza bera.

Harremanak aurrera egiteko oztopo asko izateak ez du maitasun sentimendua benetakoa denik frogatzen. Zailtasunak edo elkarrekiko desberdintasunak gainditzeko modukoak diren edo ez ikusi beharko dugu (distantzia geografikoa, jada ezkondua egotea…).

Pertsona perfektuaren bila aritzeak bakardadera eraman gaitzake. Harreman onak sortu eta horiek mantentzeak on egingo digu, maitasuna harremanean gaudenekin eraikitzen baitugu.

Bizitzan ez dago, halabeharrez, maitasun bakar bat. Maitasun harreman guztiak dira autentikoak, bukatzen direnak ere bai.

Maitatzen dugun horren maitasuna galtzeak ez gaitu baliorik gabeko pertsona bihurtzen.

Jeloskortasun sentimenduak eta horrek eragindako jokabideek ez digute maitasunaren neurria adierazten. Segurtasun gabezia, konfiantza falta edo berekoikeriaren ondorio izan daitezke, besterik gabe.

Norbait maitatzea, batzuetan, hartutako erabakia ere bada.

Oraindik bi mito gehiago ditugu… ez pentsa hemen bukatu dugunik!!! Baina gaurkoz irakurri, hausnartu eta eztabaidatzeko lan galanta dugu… Galdera sinple bat… nola egin maitasun erromantikoan ez erortzeko? Nola modu osasuntsu batean bizi zure harremanak? Eta arau hauetatik kanpo bizi badituzu, nola egiten duzu? Datorren post-a arte!

“Love is in the air”, “Love is all around”… abestiek arrazoi osoa dute… maitasuna edonon dago… baita ere gure blogean… askotan hitzegin dugu maitasunari buruz, maitasun erromantikoaren ideiari buruz eta hori gainditu eta harreman berriak eraikitzeko irizpideak, ideiak, burutazioak, gomendioak… eman ditugu. Eta bertan jarraitzen dugu aurten ere.

Maitasuna ondo dagoelako, ez gara gu orain maitasunari uko egingo diotenak! Maitasuna beharrezkoa da mundua martxan jartzeko, eta baita ere gu geu martxan jartzeko! Baina irakatsi diguten maitasuna… beste kontu bat da. Betirako maitasuna, bi pertsonen arteko maitasuna, heterosexuala bada hobeto, kontrolatu ezin den sentipen bat, zuretzako egina dagoen beste pertsona bat hor kanpoan dagoela, nonbaiten, ezagutu behar duzula.. batzutan presatuko zaituzte hori aurkitzeko eta beste batzutan, itxaron beharko duzu… Itxoiten… abestiak dioen bezala… “miro la vida pasar”.

Eta guzti hau ez zaigu guri bapatean bururatzen… Izan ere , txikitatik ondo irakatsi digute zer imajinatu behar dugun maitasuna hitza esaten digutenean. Eta noski, sistema guztia era ezberdinean antolatuta dago neska edo mutila bazara. Hemen Mari Luz Esteban-ek dioena Maite Asensiok egindako elkarrizketa batetan:

Gizonek eta emakumeek desberdin maitatzen dugu?

Seguru asko emakumeen artean desberdintasun handiak daude, eta gizonen artean ere bai. Egia da emakumeok erdigunean jartzen dugula maitasuna, dena okupatzen duela, eta aditu bihurtzen garela; gizonek, aldiz, oso ondo ikasten dute euren proiektuak baloratzen, eta hori oso ondo dago; gero maiteminduta egon daitezke, baina dena batera doa.

Sekulako lana daukagu, batzuk maitasuna erdigune horretatik ateratzen, beste batzuk, erdigunerantz bideratuz, baina guztiok harreman eredu positibo, osagungarriak eraiki behar ditugula argi edukiz. Sekulako lana! Esan bezala, maitasunak imaginario izugarria du bere atzean.

Pelikuletan…

lehen begiratuan izan behar du, gure maitasunak aldatzeko botereak izan behar ditu, benetako maitasuna bada… oztopo guztien gainetik egon behar du, itsua da, badagoela gaizki pasatuko duzularen kutsu bat, baina hala ere, onartzen duzu, maitasuna guztiaren gainetik dago… Ai ama! Idatzitakoa irakurtzean ez al duzue musika entzuten? Gure laranja erdia aurkitu al dugu? Non dago? Gure “alma gemela”, gure… ASKI DA!!! ASTINDU PENTSAMENDU HOIEK! Baina zaila da horrelako istorioak egunero ikusten ditugunean telebistan, zinemetan…

Literaturan…

Ziur Federico Moccia ezagutzen duzula… Tengo ganas de ti (ba nik nire beharra dut, «apáñatelas») , Perdona si te llamo amor (barkatuta zaude, motel!), Perdona pero quiero casarme contigo (hainbeste barkamen, moskeatzen hasia naiz) , Esta noche dime que me quieres (bai! Zuk nahi duzunean ezan beharra dut, ez dugu besterik)…

Haur ipuinetan…

Horrela genion pasa den urtean: “Txikitako printzipe eta printzesen istorioetan, printzesari beti gertatzen zitzaion zerbait (madarikazioren bat) eta printzipea zen edota maitasun istorioa bera dena konpontzen zuena («benetako maitasunezko mosua», printzipeak salbatzen zuen amaordearengandik…). Baina mezu horiek ez al dute eragiten nesken dependentzia emozionala? Zergatik istorio horietan ez dira neskak beraien zoriontasunaren arduradunak eta jabe? Zergatik itxaron berez aldatzera (maitasunak aldatzea) edota norbaitek aldatzea gure egoera(printzipea)?”

Disney-ko printsesa hoiei gertatu zitzaiena, Ianire Estebanez-ek ongi kontatu zigun orain dela denboratxo bat bere blogean.

Eta abestietan…

batzuk harremanak nola izan behar duten gomendatzen digute… hobeto esanda, harremana aurrera egiteko, beharrezkoa da zenbait gauza aldatzea… eta hobeto isilik bazaude eta txaparik ez baduzu ematen…

beste batzutan, sufrimendurik gabe amodiorik ez dagoela, edota zeharo ezberdinak diren pertsonak erakartzen direla…

Ikusi dugun bezala… maitasunari buruz dugun ideia ez da nolanahi sortu, ez dugu guk asmatu, ondo ikasi dugu. Beraz… hona proposamena… laister Beldur Barik Lehiaketari hasiera emango diogu… Zergaitik ez animatu eta maitasun erromantikoaren inguruko bideo edo lan bat egin? Pasa den urtean Bilbotik bideo hau aurkeztu ziguten…

Ikasitakoa ahaztu! Berreraiki maitasun eredu berri bat! Maitasuna ez dadila erdigunean egon, baina ez egin uko ere! Hilabete honetan maitasun, harreman eredu berriak eraikitzen saiatuko gara. Laguntzerik nahi?

Seguro que no soy la única persona que lleva días tarareando en silencio ese clásico de Verano Azul que pone fin a las vacaciones y poniendo ojitos mientras mira un punto fijo y ve pasar un recuerdo tras otro, de ese maravilloso invento que es el verano. Siento mucho ser quien rompa ese mágico enmimismamiento pero… septiembre ha llegado y con él ¡¡VOLVEMOS A LA CARGA!! (como si alguna vez la hubiéramos dejado…)

Hemos vuelto fuertes y con ganas de meterle mano a un tema que nos vuelve y nos revuelve: el AMOR, en mayúsculas. El amor como experiencia, como experimento, como emoción, como encuentro, como desencuentro… Se nos ocurren miles de apellidos posibles que lo acompañen y os invitamos en los próximos post a trabajarlo, a desmoldarlo, a desmitificarlo, a moldearlo, a (de)construirlo, a significarlo…

Os proponemos un menú degustación cargado de sabores ácidos, amargos, salados y dulces que nos llevaran a educar el paladar en lo que a los afectos y deseos se refiere. Para ir abriendo boca os ofrecemos:

ENTRANTES FRÍOS:

¿Cómo hemos aprendido a amar? Ofrecemos un recorrido sobre referentes románticos a través de la música, el cine, las revistas, la literatura… Es a través de estos consumos culturales por donde asumimos la ideología hegemónica en forma de mitos, estereotipos y roles patriarcales que reproducimos en nuestras relaciones casi sin darnos cuenta y, lo que es peor, tomamos como modelo a seguir sin cuestionarnos si es lo que verdaderamente elegimos o nos hace felices.

https://www.youtube.com/watch?v=DNYYdnb6HUI

ENTRANTES CALIENTES:

Relación entre la mitología y el amor. ¿Qué hay de fantasía en los mitos y cómo se imprimen en nuestra manera de percibir el mundo? ¿Hay tantos mitos como culturas? ¿Hasta que punto los mitos son dañinos o destructivos?

Seguro que habéis oído hablar del mito de la media naranja. Aquel que dice que debemos encontrar a nuestra otra mitad para sentirnos completas/os. Veremos éste y otros mitos y descubriremos qué hay detrás de ellos y cómo podemos escapar de su lógica para construir la nuestra.

PLATO PRINCIPAL:

¿Creéis que el amor lo puede todo? ¿Se debe sufrir por amor? Veremos el mensaje oculto que hay detrás de estas ideas…. “Por amor” se pasan muchas cosas: situaciones de abusos, insultos, humillaciones… Sacrificarse por amor, darlo todo por la otra persona. Llevar al extremo ese “Sin tí no soy nada” que canta Amaral… ¡Pues no!

SEGUNDO PLATO :

Ya hemos visto que muchas veces ese “amor” no es amor. Porque hacen que vayamos anulándonos poco a poco… porque vamos perdiendo derechos… porque se llamarán de otra manera (necesidad, dependencia, miedo a la soledad…) pero desde luego no es amor. Así que es importante saber identificar qué es amor y lo que no es.

POSTRES:

Gente, otra forma de amar es posible. Una forma en la que amar se convierta en un ejercicio de desear en libertad. Aquí mostraremos referentes de relaciones sanas y nuevos modelos de relación basados en el quererse bien.

Bueno, como veis… ¡venimos con las pilas puestas! Y para empezar a abrir bocas… y cerrar otras… os dejamos con esta canción de La otra “Contigo”, que ya os habíamos enseñado, pero que nos gusta, porque nos enseña esa otra forma de amar de la que nos habla el feminismo… Contigo también #BeldurBarikJarrera!!

https://www.youtube.com/watch?v=ti56r5rKvWc

IRANTZU VARELA- FAKTORIA LILA

Enamórate, tenlo claro desde el principio, elige bien y que dure hasta la muerte. Que sea del sexo opuesto y, con el resto, se acabó el sexo. Y convive y reprodúcete y comparte techo. Y si sale mal, empieza otra vez desde cero.

 ¡Venga ya! ¿En serio? ¿Alguna vez hemos creído que eso era cierto? ¿Que querer es así, como coger el metro?

 No puede ser que no influya el momento vital, los gustos, los deseos, el paso del tiempo. No puede ser que queramos lo mismo que quienes hacen las leyes, escriben best sellers, nos venden refrescos. No puede ser que nuestras entrañas nos pidan una fórmula que tiene pocos finales buenos.

 Los que pueden, nos dictan las normas y –sin darnos cuenta- nos las creemos. Creemos que queremos querer para siempre, aunque el amor se haya muerto; que queremos querer a una sola persona, y sólo con ella tener sexo. Creemos que tenemos que buscar sólo enfrente, y nunca entre las personas de nuestro sexo. Y lo creemos porque nos lo dicen las pelis, las canciones, los libros, los cuentos. Nos lo dice la familia, los amigos, los bancos, la tele. Nos lo dicen en clase, en el curro, en los bares, en misa, en la calle… Y al final, creemos que esa forma de querer, nos la pide el cuerpo. Porque el mundo funciona si estamos juntas… pero no revueltos. No está preparado para que cada cual quiera como le marcan las ganas, las ideas y el deseo. Eso sería un lío, y no habría quien nos controlara, y acabaríamos desobedeciendo.

 Querer es desear, y nadie debería poder modelarnos el deseo. Querer es cuidar, y el cuidado no controla, no limita, no agobia, no aburre, no da miedo. Querer es entrar en la vida de alguien y, si te deja, iluminarle un hueco. Querer es que alguien entre en tu vida y le dé un meneo, pero no un vuelco. Querer es follar, igual hoy o igual siempre, o igual sólo con el cuerpo. Cuando quieres como nos mandan, es fácil que se vaya el amor, y le sustituya el veneno. Que llegue el control, la pérdida de libertad, los celos. Y luego el malestar, la ansiedad, la violencia, el miedo. Y eso no es querer, eso es someterse a un modelo ajeno.

 Querer es diferente cada vez, con cada cual, con cada encuentro… La forma de querer la marca dónde estás, en el lugar y en el tiempo; con quién estás, y lo que te produce por dentro; en qué proceso estas, lo que piensas, lo que te pide el cuerpo. No se puede querer a la misma persona, de la misma forma, todo el tiempo.

 Por eso, para querer, lo mejor es construir un «querer» en cada momento. Y no dejar que el poder acalle lo que quiere tu cuerpo. Y olvidarse de exclusividades impuestas, opciones limitadas, obligaciones, prohibiciones y compromisos ajenos.

 Y así, querer se convierte en hacer del mundo un sitio casi perfecto, aunque sea un momento. Y no en perseguir un cuento que, al final, se lo lleva el viento. O el empeño de creer que solo algunas formas de querer son un acierto.

 Sólo hay una razón para querer: estar bien. Que queriendo estés mejor que sin ello. Si no hay bienestar, no hay razón para seguir queriendo. Porque sufrir o hacer sufrir por amor es un invento de quienes nos quieren atadas, a alguien o a su cuento.

http://vimeo.com/79713627

Trabajo presentado a Beldur Barik 2013